Programy

Każdy rok harcerski to realizacja przez harcerki i harcerzy programu Klubu. Dotychczas były to następujące działania:

2007/2008 „Na szlaku”

Celem programu jest:
– zapoznanie harcerzy z rodzajami szlaków turystycznych,
– zapoznanie harcerzy z oznaczaniem szlaków turystycznych w Polsce: pieszych, rowerowych, kajakowych i innych (znaki szlaków itp.),
– umożliwienie harcerzom przejścia wszystkich szlaków turystycznych pieszych przebiegających przez teren gminy Swarzędz,
– zapoznanie harcerzy z innymi szlakami turystycznymi przebiegającymi przez teren gminy Swarzędz: Szlak Piastowski, Szlak Rowerowy Poznań-Malta – Promienko, Droga Św. Jakuba (Camino de Santiago), Szlak Cysterski,
– umożliwienie harcerzom przejścia innych szlaków (w tym górskich oraz na terenie parków narodowych),
– zapoznanie wędrowników i instruktorów z oznakowanie szlaków turystycznych w krajach Unii Europejskiej.
Program nawiązuje do przypadającego w roku 2007 „Roku szlaków turystycznych PTTK”, ogłoszonego uchwałą XVI Walnego Zjazdu PTTK, w związku z przypadającą 120 rocznicą oznakowania przez Walerego Eliasza pierwszego szlaku w Tatrach z Toporowej Cyrhli do Morskiego Oka (2007), 100 rocznicą oznakowania przez Hugona Zapałowicza pierwszego szlaku w Beskidach w rejonie Zawoi (2006) oraz 100 rocznicą wykonania „Orlej Perci” w Tatrach (2006).

2006/2007 „Jeden Świat – Jedno Przyrzeczenie”

Program przygotowywał harcerki i harcerzy do jubileuszu stulecia skautingu. Realizacja programu podkreślała wyrażone w Przyrzeczeniu Harcerskim: służbę i braterstwo, wzmacniała poczucia przynależności do rodziny skautowej. Program był przygotowaniem do udziału w Zlocie ZHP „KIELCE 2007”.

2005/2006 „Góry”

Celem programu było:1) zapoznanie harcerek i harcerzy z polskimi i europejskimi masywami górskimi: 
– zorganizowanie prelekcji, pokazów zdjęć z wypraw górskich – polskich i zagranicznych,
– zorganizowanie wystaw na temat gór – w gablocie Klubu w Szkole Podstawowej nr 4,
– zorganizowanie konkursu krajoznawczego na temat polskich gór (np. w prasie lokalnej lub w szkołach);
2) umożliwienie harcerkom i harcerzom udziału w wędrówkach górskich:
– zorganizowanie w czasie wakacji 2005 roku górskiego obozu wędrownego po Tatrach (dla wędrowników),
– zorganizowanie w czasie wakacji 2005 roku wyprawy górskiej na najwyższy szczyt Grecji – Olimp (dla instruktorów),
– zorganizowanie górskiego wyjazdu członków Klubu w Rudawy Janowickie (XVIII Zjazd Klubu – Szwajcarka),
– zorganizowanie w czasie wakacji 2006 roku obozu w ramach 8 Zlotu Skautów Europy Środkowej (Czechy, Morawy), zakończonego wędrówką po czeskich i polskich Karkonoszach;
3) zapoznanie harcerek i harcerzy z kulminacjami „górskimi” na terenie Wielkopolski:
– zorganizowanie wyprawy na Moraską Górę (w ramach inauguracji roku harcerskiego), 
– zorganizowanie wyprawy na Kobylą Górę koło Ostrzeszowa – najwyższy szczyt Wielkopolski (w ramach V rajdu Baden-Powella), 
– zorganizowanie wyprawy na Dziewiczą Górę (w ramach X Zawodów na Orientację „Lilia – Koniczyna”),
– zorganizowanie wyprawy na Osową Górę (w ramach 9 JOTT);
4) nauczenie harcerek i harcerzy bezpiecznego poruszania się w górach:
– odbycie internetowego szkolenia „W górach bezpiecznie”, przygotowanego przez Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe,
– nabycie wiedzy z zakresu przygotowywania się do pobytu w górach o każdej porze roku oraz unikania wypadkom,
– nabycie wiedzy z zakresu zachowywania się i radzenia sobie w sytuacjach ekstremalnych,
– nabycie wiedzy z zakresu zasad udzielania pierwszej pomocy,
– zorganizowanie zajęć wspinaczkowych (w Dynamix’ie lub we współpracy z Harcerskim Klubem Wspinaczkowym);
5) zorganizowanie przedsięwzięć kulturalnych związanych z górami:
– współorganizacja koncertu „W górach jest wszystko co kocham”,
– zorganizowanie konkursu plastycznego na temat gór;
6) popularyzacja wśród harcerek i harcerzy Górskiej Odznaki Turystycznej PTTK:
– umożliwienie zdobycia kolejnych stopni odznaki,
– umożliwienie posiadaczom małej złotej GOT uzyskania uprawnień Przodownika Turystyki Górskiej PTTK.

2004/2005 „Woda”

Celem programu było:
1) w zakresie turystyki i krajoznawstwa:
– odbycie spływu kajakowego szlakiem rzeki Czarna Hańcza,
– wędrówka wzdłuż wybrzeża Bałtyku – od Heringsdorfu do Kołobrzegu,
– zwiedzenie Szczecina,
– wyprawa przez Kanał La Manche do Wielkiej Brytanii, zwiedzanie Muzeum Morskiego i Obserwatorium Astronomicznego 
z południkiem 0o w Greenwich,
– zwiedzanie latarni morskich na polskim wybrzeżu,
– odbycie wycieczki do Wodospadu Wilczki w Masywie Śnieżnika oraz zwiedzanie zapory wodnej w Międzygórzu,
– zdobycie przez harcerzy Krajoznawczej Odznaki Morskiej,
– zdobycie przez harcerzy Turystycznej Odznaki Kajakowej;
2) w zakresie ekologii:
– poznanie stanu środowiska naturalnego w okolicy miejsca zamieszkania (m.in. dolina Cybiny),
– poznanie nadmorskiego parku narodowego – Wolińskiego Parku Narodowego;
3) w zakresie sportu:
– nabycie przez harcerzy umiejętności pływania w stopniu zadowalającym,
– podnoszenie przez harcerzy kwalifikacji w sportach wodnych takich jak: kajakarstwo, żeglarstwo, pływanie itd.

2002/2003 „Żywioły”

Był to program przepełniony działaniami na rzecz polepszenia stanu otaczającego nas środowiska oraz zdobywania wiedzy o świecie, którego jesteśmy integralną częścią. Poprzez ten program chcieliśmy uświadomić ekologicznie członków naszego Klubu, czyli przekazać im wiedzę zarówno teoretyczną jak i praktyczną na temat środowiska naturalnego i jego ochrony. Zwróciliśmy także szczególną uwagę na korzyści i zagrożenia jakie z niego płyną. Po zakończeniu programu każdy członek Klubu potrafi udzielić i wezwać pomoc w sytuacjach kryzysowych. Na program składały się cztery cykle tematyczne związane z każdym z żywiołów, dla których przeznaczone były odpowiednie kolory rozpoznawcze: „Ziemia”, „Ogień”, „Powietrze”, „Woda”. Na realizację każdego cyklu przypadły dwa miesiące.

2001/2002 „Szczyty”

Program nawiązywał do:
– Międzynarodowego Roku Gór, którym Organizacja Narodów Zjednoczonych ogłosiła rok 2002,
– zdobywanie przez harcerzy „szczytu ideałów”, jakim jest „świetlany harcerski krzyż”, otrzymywany po złożeniu Przyrzeczenia Harcerskiego i wskazujący dalsze postępowanie w oparciu o Prawo Harcerskie,
– obozu wędrownego, który w roku 2002 odbył się w Beskidzie Śląskim, Żywieckim i Małym.

1999/2000 „Wielkopolska – Gniezno 2000”

Program przygotowywał harcerzy HKT „Azymut” do udziału w Światowym Zlocie Harcerstwa Polskiego GNIEZNO 2000 przez poznanie swojego regionu – Wielkopolski. Harcerze zajmowali się archeologią – czyli tym co zostało ze starożytnych czasów; Powstaniem Wielkopolskim – czyli jak w 1918 roku odzyskano niepodległość; kulturą – czyli gwarą, tańcem, muzyką i teatrem; wiedzą o Poznaniu – czyli stolicy Wielkopolski; początkami polskiej państwowości – czyli jak tysiąc lat temu bywało; bohaterami – czyli Panteonem Wielkopolan; oraz kulturą ludową – czyli etnografią swojej ziemi. Program był również okazją do zdobywania Odznaki Chorągwianej „Harcerska Służba Wielkopolsce”.

1998/99 „Paszport do Europy”

Założeniem programu było, aby harcerki i harcerze: znali swoje prawa i umieli je stosować; znali swoją społeczność lokalną; umieli dostrzegać jej problemy i poszukiwać rozwiązań; znali i potrafili korzystać z zasad demokracji; podejmowali odpowiedzialność za rozwój swoich wspólnot; aktywnie kształtowali życie swoich społeczności poprzez udział w różnych formach samorządności; pozyskiwali sojuszników dla swoich działań. Celem było również poznanie instytucji i struktury Unii Europejskiej, nauczenie się tolerancji względem ludzi innej rasy, narodowości czy poglądów; pełnienie służby na rzecz ludzi potrzebujących: ubogich, samotnych, uchodźców; określenie patriotyzmu potrzebnego Polsce na dziś i jutro.

1997/98 „Korzenie”

Celem programu było przygotowanie do obchodów 10 rocznicy powstania Harcerskiego Klubu Turystycznego „Azymut” w Swarzędzu. W czasie realizacji programu członkowie Klub poznali również historię i dorobek harcerstwa wielkopolskiego, w związku z jubileuszem 85-lecia.

1996/97 „Wielkie Wędrowanie”

Program składał się z siedmiu bloków o hasłach: 
Ojczyzna – to Moja Rodzina …, 
Ojczyzna – to Moja Szkoła …, 
Ojczyzna – to Moja Ulica, Osiedle, Wioska, Miasto …, 
Ojczyzna – to Moja Gmina …, 
Ojczyzna – to Mój Region, Moja Ziemia …, 
Ojczyzna – to wreszcie Mój Kraj …, 
oraz Ojczyzna – to także … Europa i Świat. 
Pozwolił na wędrówkę do korzeni własnej rodziny, poznanie z innej strony własnej szkoły, dalej miasta, gminy, Wielkopolski, Polski oraz Europy i Świata. Każdy z bloków był realizowany przez jeden miesiąc. Realizacja ostatniego została przeprowadzona w czasie wakacji letnich w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych Ameryki.

1995/96 „Bądź Gotów”

Program skupiał się na realizacji czterech punktów, w których zawarta jest metoda skautowa Roberta Baden-Powella – pomyślana jako system postępującego samowychowania. Harcerze realizowali Próby ZHP oraz próby na kolejne stopnie harcerskie; „uczyli się w działaniu” – przez konkretnie wykonywane prace dla bliźnich i przyrody. Stworzyli sprawne zastępy realizujące działania w takich dziedzinach jak ekologia, rycerstwo, puszczaństwo oraz terenoznawstwo.

1994/95 „Moje Ojczyzny – Europejski Wspólny Dom”

Była to próba realizacji ostatniego hasła Programu ZHP: „Ojczyzna – to także Europa i Świat”, droga dojścia do Światowego Zlotu Harcerstwa Polskiego ZEGRZE ‘95. W realizacji znalazło się m.in. zapoznanie z zasadami funkcjonowania Światowego Skautingu, poznanie Unii Europejskiej oraz udział w harcerskich wyprawach zagranicznych, a także nawiązanie kontaktów ze skautami z innych państw Europy. Harcerze włączyli się w akcję „Paczki Pokoju”, zdobywali „Plakietkę Służby Uchodźcom UNHCR/WAGGGS”, uczestniczyli w harcerskiej wyprawie do Bawarii i Londynu.

1993/94 „Harcmistrz Florian”

Program upamiętniał 50 rocznicę śmierci pierwszego Naczelnika Szarych Szeregów – harcmistrza Floriana Marciniaka. Harcerze odwiedzili m.in. miejsca związane z Naczelnikiem: Gorzyce, Czempiń, Żabikowo, Poznań, Gross-Rosen; uczestniczyli w spotkaniu z Przewodniczącym ZHP hm. Stefanem Mirowskim – który w warszawskim Ulu Szarych Szeregów pełnił funkcję komendanta „Zawiszy”. Wydali opracowanie „Zawisza Czarny i Zawisza Szarych Szeregów”, realizowali wymagania sprawności z czasów harcerstwa II wojny światowej.


by